Λάρισα ή επίσης Κάστρο Λάρισα είναι η αρχαία και μεσαιωνική ακρόπολη του Άργους, που βρίσκεται σε έναν ψηλό βραχώδη λόφο, εντός των ορίων της πόλης στα δυτικά. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, πήρε το όνομά του από μια ομάδα Πελασγών. Οι Πελασγοί αυτοί που εκδιώχθηκαν στην Ιταλία ίδρυσαν μια νέα Λάρισα εις ανάμνηση της ακρόπολης αυτής κατά τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα. Η κορυφή καταλαμβάνεται από τα ερείπια ενός βυζαντινο-βενετσιάνικου κάστρου, κάτω από αυτό, περίπου στη μέση της πλαγιάς του βουνού, είναι το μοναστήρι της Παναγίας της Κατακεκρυμμένης-Πορτοκαλούσας και απέναντι από την είσοδο του κάστρου, το μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας, γυναικείο μοναστήρι. Ο χώρος ήταν οχυρωμένος και σε συνεχή χρήση για δεκαεννέα αιώνες.

Το 1821 το κάστρο στην κορυφή καταλήφθηκε από τον Δημήτριο Υψηλάντη στην Ελληνικό Επανάσταση. Είχε ελάχιστο ρόλο στις επόμενες στρατιωτικές ενέργειες. Το 18ο αιώνα είχε χτιστεί γυναικείο μοναστήρι στις πλαγιές και ακολούθησε ανδρικό μοναστήρι (σήμερα εκκλησία) τον 19ο αιώνα. Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας το μοναστήρι χρησιμοποιήθηκε για λίγο ως εθνικό νομισματοκοπείο για να φτιάξει νομίσματα για την προσωρινή κυβέρνηση, προτού αυτή η λειτουργία μεταφερθεί σε εγκατάσταση στην Αίγινα.